Նոր սերնդի գինետները

Երևանյան սոցիալ-ինֆրաստրուկտուրան իր հարմարավետ սրճելու կամ լանչելու վայրերով, գարեջուր/խեցգետին կամ պարզապես սենդվիչ/ֆրի պարզ կոնցեպտով, այնուամենայնիվ, բաժանվում է երկու խմբի՝ սրճարան կամ փաբ։ Եթե, իհարկե, խոսքը պելմենի, խարչո, քյաբաբ կամ այլ անդրկովկասյան պանդոկուլտուրայի մասին չէ։

Սրճարանները հիմնականում այդքան էլ էժան հաճույք չեն երկու ժամից ավելի նստել-զրուցելու համար, իսկ փաբերը աղմկոտ են, ծխած և տռզած, քանի որ տասնյակ հաճախորդներ կարող են ժամերով նստել ամենափոքր «Կիլիկիայի» ընկերակցությամբ։ Ո՞րն ընտրել արդի գաստրովայրերից՝ գոնե իրար լսելու և մեկ անձի համար 4 000 դրամից ավելի չծախսելու համար։ Խնդիրն այսքան կարևոր ու հրատապ չէր լինի, եթե չծագեր ամեն Աստծո օր։ Ինձ թվում է, որ այսօր ամենահարմար վայրն ամենօրյա ժամանցի համար «վայն բարն» է։ Պանրի տեսականու և մեկ գավաթ գինու տանդեմը ջերմացնում է և՜ հոգին, և՜ դրամապանակը։  Կարիք չկա աստղաբախշական թվեր ծախսել Նապա հովտի հիսուն տարեկան «Կաբերնե Սովինյոն» պատկառելի պարոնի հետ ժամանակ անցկացնելու համար։

Օրինակ, «Ին Վինոյում» կա ավստրալիական «Շիրազ Կաբերնեի» փոքրիկ շիշ, որն իր համեստ գնի համար պարզապես հրաշալի ընտրություն է։ Դրան է գումարվում պանիր կամ սենդվիչ, և կարող ես 5 000-ի մեջ ներառել նաև տուն գնալու տաքսիի գումարը։

Լուսանկարը՝ In Vino EVN ֆեյսբուքյան էջից

Բնականաբար, քաղցած ժամանակ այստեղ գալ պետք չէ։ Այդ դեպքում ավելի հարմար տարբերակ է «Վայն րիփաբլիքը», որտեղ նույն գումարով հաստատ կկշտանաս, ուղղակի աղմուկն ավելի բարձր կլինի։ Իրականում, մեկ-երկու այցելությունից հետո դժվար թե դառնանք հմուտ սոմելյե, սակայն գինետներում հաճելի հնարավորություն կա զերծ մնալու սնդուսափայլ սրճարանների ճոխ հմայքից և նկուղային փաբաիրականության մշտական ձեթի հոտավետ զուգընկերությունից։ Երբեմն հոգիդ ու մարմինդ ուղղակի պահանջում են մինիմալիստական էսթետիկա՝ առանց որևէ ճնշումների։

Լուսանկարը՝ Wine Republic Yerevan ֆեյսբուքյան էջից

Ամեն ինչից զատ, գինետներն ունեն յուրահատուկ բզզոց. խոսակցական աղմուկ + ցածր, հաճելի երաժշտություն։ Գրեթե բոլոր «վայն բարերն» ունեն ուժեղ կոլորիտ և վառ ընդգծված վիզուալ անհատականություն. վինտաժային սպասքով մատուցված ամենապարզ բրուսկետտան թվում է մոգական գաստրոհրաշք։ Իհարկե, այսօր էսթետիկ առումով առաջին տեղում է «Ոսկեվազը» իր փայտային կահավորմամբ և ծաղկավոր պրովանսատիպ պաստառներով։ Կարծում եմ, այստեղ միայն մեկ մինուս կա՝ սթաֆի գերուշադիր վերաբերմունքը հաճախորդին։ Բայց, ինչպես ասում են, թող մեր խնդիրը միայն դա լինի։

Լուսանկարը՝ Voskevaz Wine Time ֆեյսբուքյան էջից

Ամփոփելով «վայն բարերի» մասին դիտարկումներս՝ ավելացնեմ, որ վերջին ժամանակներս նրանք սնկից էլ արագ են բազմանում, ինչպես փաբերը՝ մի ութ-տասը տարի առաջ։ Ակնհայտ է, որ պահանջարկ կա։  Փաստորեն, ծանր աշխատանքային օրից հետո շատերս ենք ուզում մեզ մեկ բաժակ հայրենական խաղողարտադրանքի հաճույք պարգևել։  

Հեղինակ՝ Դիանա Մարտիրոսյան